Op geen enkele grafsteen staat: 'je was zo succesvol'.

Financieel adviseur Dick Vos hielp kunstenaar Ronald Westerhuis met het organiseren van een kunstmanifestatie. Gratis. Geld verdienen moet hij natuurlijk ook, en dat doet hij met plezier. Maar helpen, ook zonder vergoeding, zit in het dna van zijn bedrijf. ‘Als ik iemand goed heb kunnen helpen, zit ik bomvol energie, elke vezel in mijn lijf tintelt.’

Beeldend kunstenaar Ronald Westerhuis had een deel van de oude elektricitieitscentrale aan de IJssel gekocht. Daar ging hij een kunstroute organiseren, vertelde hij aan ondernemer Dick Vos (55). Bij hem heeft Westerhuis verzekeringen afgesloten; Vos is mede-eigenaar en commercieel directeur van Veldhuis Advies, een financiële dienstverlener uit het Gelderse Heerde. ‘Dat is heel mooi Ronald’, zei Vos. ‘En hoe zit het met de veiligheid, met vluchtroutes, met partijen die je in gaat huren? Daar had Ronald allemaal niet over nagedacht, hij was te druk met kunstenaars vragen om werk beschikbaar te stellen.’

Het zit in mijn genen, dat heb ik van mijn vader. Die stond altijd voor iedereen klaar. 

Dus Vos nam Westerhuis mee naar een advocaat om goede contracten op te stellen met de cateraar, met de uitleners van kunstvoorwerpen, met partijen die brandblussers ophingen in de enorme hal. ‘Zo raakten de randvoorwaarden op orde, zodat Ronald rustig zijn evenement kon organiseren.’
Voor zijn meedenkwerk en het bezoek aan de advocaat factureerde Vos niets. Hij noemt het ‘helpen’. Een kwart van zijn werkweek gaat op aan helpen, schat hij. ‘Het zit in mijn genen, dat heb ik van mijn vader. Die stond altijd voor iedereen klaar.’

De tachtig medewerkers van Veldhuis Advies mogen ook helpen. Ze staan een klant bij met een ingewikkelde schade, ook al heeft-ie een verzekering afgesloten via bijvoorbeeld de brancheverenigng en loopt die niet via Veldhuis. Ze sparren met een werkgever en diens medewerker van 63, die niet meer zo goed mee kan, over vervroegd pensioen, deeltijdwerk of andere oplossingen. Komt er geen werk uit voor het kantoor, in de vorm van een financieel advies, jammer dan. In de adviesbranche gaat het andersom, zegt Vos: je geeft verzekeringsadvies, de klant doet dan zaken met je, en je hebt je provisie binnen.

Op geen enkele grafsteen staat: 'Je was zo succesvol'

Begrijp hem niet verkeerd: Veldhuis Advies moet gewoon geld verdienen. En Vos vindt het geweldig om een mooie nieuwe klant binnen te halen. Maar in 2015, toen de kredietcrisis achter de rug was en het bedrijf er beter voor stond dan ooit, zeiden zijn compagnon Bob Veldhuis en hij tegen elkaar: dit is leuk, maar is dit alles? Willen we zo verder? ‘Succesvol zijn is fijn, maar het is ook betekenisloos. Op geen enkele grafsteen staat: je was zo succesvol.’ Betékenisvol, dat wilden ze zijn. Allereerst voor de medewerkers, vandaar de aandacht voor vitaliteit en gezondheid. Het ziekteverzuim is gedaald van bijna 4 procent naar 1,5 procent. De helpende houding komt door dat betekenisvol zijn, zegt Vos, en dat voegt ook waarde toe aan het bedrijf: het helpt bij het opbouwen van langdurige klantrelaties. De klanttevredenheid ligt trouwens op 9,2, waar je volgens Vos in zijn branche met en 7,5 al heel blij mag zijn.
Hoeveel uren medewerkers belangeloos werken? Vos heeft geen idee. ‘Maar onze financiële cijfers zijn prima, dus we kunnen hier alle ruimte voor bieden.’

Als je bekendstaat als dienstverlener die graag helpt, kúnnen klanten daar een slaatje uit slaan. Vos zit er niet mee. ‘Stel ik heb honderd klanten, en drie maken misbruik van mijn helpende hand. Moet ik dan mijn hele beleid omgooien? Ja, ik weet dat sommigen die keuze maken: dat is gebaseerd op wantrouwen. Dan krijg je zoiets als de Toeslagenaffaire. Liever probeer ik het in mijn stukje Nederland anders te doen. Vertrouwen is bij ons het sleutelwoord. Als ik iemand heb geholpen, zit ik bomvol energie, elke vezel in mijn lijf tintelt.’
En die kunstroute van Ronald Westerhuis? Dat was een succes. Vos was bij de opening. ‘Of ik trots was? Op Ronald, ja, dat hij iets unieks deed. Niet op mezelf, ben je gek. Ik was gewoon blij dat het evenement er was gekomen.’